سهمیه ها در کنکور چه بلایی سر دانشجو و دانشگاه میاورد؟
کتر محمود نیلی احمد آبادی رئیس اسبق دانشگاه تهران در تحلیلی درباره سهمیه بندی کنکور گفت: قاطعانه معتقدم سهمیه‌بندی‌ها ناعادلانه است؛ زیرا مبنای علمی ندارند.
سهمیه‌بندی‌ها ناعادلانه است؛ زیرا مبنای علمی ندارند. ایجاد یک رابطه بین کمبودها و عدم دسترسی‌ها با فراهم کردن شرایط برای یک سری دیگر، خیلی علمی نیست؛ ضمن این که بعضی‌ها سوءاستفاده می‌کنند و مثلا برای این که از سهمیه مناطق استفاده کنند، می‌روند چند سال در منطقه ۳ درس می‌خوانند که البته این رفتار یک آسیب و مسأله اجتماعی است. سهمیه‌های دیگر هم خیلی مشکل ایجاد کردند. زمانی آقای قاضی‌زاده هاشمی که وزیر بهداشت بود، خودش گفت نفر اول و نفر پنجاه‌هزارم کنکور پزشکی، کنار هم در کلاس نشسته‌اند.
این اتفاق و سهمیه‌ها چندین تأثیر دارند: یکی این که فرصت یک سری را محدود می‌کنیم و حقشان ضایع می‌شود. من خودم را می‌گذارم جای جوان ۱۸ ساله‌ای که فکر می‌کند این صندلی حق او بوده ولی یک نفر دیگر جای اون نشسته‌است. این اتفاق چه‌قدر حس کینه ایجاد می‌کند. سهمیه جنسیتی هم غلط است. دانش‌آموزی در ۱۴ سالگی تصمیم می‌گیرد برود فلان دانشگاه و فلان رشته را بخواند و برای این هدفش برنامه‌ریزی می‌کند و عمرش را می‌گذارد؛ ناگهان در ۱۷ سالگی یک سهمیه جدید می‌آید و همه برنامه‌هایش به هم می‌ریزد. با این متغیرها کسی نمی‌تواند برای آینده و زندگی و اهدافش برنامه‌ریزی کند. حالا این افراد وارد دانشگاه میشوند و می‌بینند ضوابط آموزشی برای سهمیه‌ها فرق می‌کند. مثلا دانشجوی عادی با دو سال مشروط شدن اخراج می‌شود ولی سهمیه‌ای تا سه سال می‌تواند بماند. این ناعدالتی‌ها به کیفیت آموزش ضربه می‌زند.
از همه مهم‌تر این که وقتی کسی با این سیستم بالا می‌آید و وارد جامعه می‌شود، انتظار دارد در بقیه مراحل زندگی هم از شرایط ویژه برخوردار باشد و متوقع می‌شود و این حس خوبی نیست. این سیستم که فردی بتواند برای رسیدن به یک جایگاه در یک رقابت به اندازه کافی کوشش نکند، خودش را و آینده‌اش را تخریب می‌کند. ما آینده را با کوشش‌هایمان می‌سازیم و هرچه کمتر مایه بگذاریم، در آینده اندوخته و سرمایه کمتری داریم.
بنابراین سهمیه‌ها کمک به این بچه‌ها نیست. خیلی از این افراد اگر بدانند سهمیه ندارند چه بسا تلاش بیشتری بکنند و بتوانند در همان دانشگاه و همان رشته با تلاش خودشان قبول شوند؛ منتهی وقتی از اول گفتند تو مسیر ویژه و فرصت ویژه و سهمیه داری، معلوم است که تلاش زیادی نمی‌کند .به همین دلیل از نظر من، سهمیه‌ها در درجه اول ظلم به این افراد و نیز ظلم به کسانی است که این فرصت را از آنان گرفتیم و با این کار آینده جامعه را به خطر انداختیم.